Reilen en zeilen
Het ziekenhuisbedrijf werd gekenmerkt door veel routine. De gehele dag was de polikliniek open.
De verpleegafdelingen draaiden 24 uur per dag door, met de verpleegsters in een 24-uurs dienst. Drie maal daags medicijnuitgifte.
De dokters liepen in de ochtend visite en keken op het einde van de middag naar de nieuw opgenomen patiënten.
s’Middags deed de éne dokter, Tobias Bruinen of ik, polikiliniek en de andere dokter deed electieve operaties.
Er waren aan veel zaken tekorten. Medicijnen waren soms niet voorhanden. Chemicaliën voor het laboratorium waren geregeld “out of stock”. Wegwerphandschoenen werden gewassen en gepoederd tot de gaten erin vielen.
Elektriciteit werd opgewekt met een zes cylinder Lister generator. De dokter werd geacht iedere maandag het oliepeil te controleren. Op een maandag was het druk en ik was alleen. Ik vroeg de portier om even naar de olie te kijken. Even later veel geschreeuw. In de bak onder de generator waar altijd olie in zat zat nu ook een mamba. Gelukkig was de portier niet gebeten en men had de slang snel doodgeslagen.
Het gras werd met de hand, met een sikkel, gemaaid.
In de keuken werden eindeloze hoeveelheden kookbananen geschild en gegaard.
Van 10 tot 10.30 was het koffietijd
De verpleegsters woonden in kleine huisjes in een straat bij het ziekenhuis. Een aantal dreef daar ook een winkel in zeep, medicijnen en dergelijke. Er was weinig om de huisjes op te fleuren. Tijdschriften werden verknipt tot slingers.
De operatieafdeling. De operatielamp kan een uurtje op een accu draaien maar vaak zetten we de operatietafel vlak bij het raam en opereerden bij buitenlicht. ‘sNachts werd de generator gestart,